Trátase dunha viaxe por unha estrada secundaria, un camiño que mostra a nosa transición entre a ansiedade e a esperanza. A celebración, a emoción e a decepción, que fan da vida un camiño tan confuso como poético. Jairo Zavala móstranos o que somos. Cabezas pouco claras, pero con capacidade para amar e lembrar, porque a vida queda onde sentimos, non onde pensamos, e está aí, no que nos fai humanos, onde está “Un lugar perfecto”.
Neste novo disco de estudo, Depedro tece unha xeografía folclórica e emocional da memoria onde vive o tempo do sinxelo, porque é alí onde está a esencia das cousas, onde se abre o verdadeiro sentido da vida, a pulsión de dicir. con pouco.
Neste sétimo disco de estudo, Depedro deixa claro que a esperanza se traballa e se exerce, que o amor non existe sen desgrazas, sen o sacrificio de deixar o eu a un lado para deixar o outro, porque ao fin e ao cabo, negar o amor destrúe o pensamento.
“Un lugar perfecto” simboliza as vías secundarias onde conviven diferenza e vida cotiá, o principio de nós que clama por ser unha vez máis peregrinos da vida e non turistas da indiferenza. Zavala sabe que nada na vida é perder o tempo se sabes como dirixilo. Tamén nos invita a reconectarnos como unha sucesión de montañas que se abrazan para atopar o máis humano dentro do humano. Un límite no infinito para non perderse, como revelan as coordenadas do propio artista que non podería mirarse ao espello sen o diálogo entre a súa amada serra madrileña e os Andes. A ausencia e o reencontro. A fronteira e a utopía. Muros que, lonxe de ser muros, son a posibilidade de revolcarse en liberdade.
.
